
არკანზასის ქალაქის ოფიციალურმა პირებმა ადგილობრივი მოსახლეობის საჩივრების დიდი რაოდენობის მიღების შემდეგ—ხმაურის დაბინძურებისა და ზონირების დარღვევების გამო—კრიპტოვალუტის მოპოვების ობიექტის დახურვა ბრძანეს. ეს ნაბიჯი აჩვენებს სწრაფად ფართოვებადი კრიპტომაინინგის ინდუსტრიისა და იმ პატარა თემების შორის მზარდ დაძაბულობას, სადაც ამ საქმიანობას ცდილობენ დაარსებას.
საკრებულო დაასახელა ღამის მრავალი დარღვევა ზონირების რეგულაციების, არგუმენტით, რომ მაინინგის ობიექტი ფუნქციონირებდა ისეთ ზონებში, რომლებიც არ იყო განკუთვნილი მძიმე სამრეწველო საქმიანობისთვის. בנוסף, ადგილობრივები დიდი ხანი აპროტესტებდნენ მუდმივ ხმაურს, რომელიც გამოიწვია მობილური აპარატურის გაგრილების სისტემებმა, რასაც ზოგიერთი ტოლფოლად უწონებდა რეაქტიული ძრავების უწყვეტ კიოვას.
მიუხედავად იმისა, რომ მაინინგ კომპანიამ, როგორც იუწყებოდა, სცადა ხმაურის შემცირება, ქალაქის ხელისუფლებამ ეს ზომები არასაკმარისად შეაფასა. შედეგად, ისინი ხმა მისცეს საოპერაციო ნებართვების გაუქმებას, რაც ფაქტობრივად დაავალდებულა ობიექტი დახურვა.
ეს ინციდენტი ხაზს უსვამს უფრო ფართო გამოწვევას, რომლის წინაშეც დგას კრიპტოვალუტის მოპოვების სექტორი: საოპერაციო საჭიროებების დაბალანსება ადგილობრივი საზოგადოების სტანდარტებთან. იმის გამო, რომ სამთო ოპერაციები ეძებენ ადგილებს ხელმისაწვდომი ენერგიითა და ხელსაყრელი რეგულაციებით, ისინი ხშირად აწყდებიან ხახუნს გარემოზე ზემოქმედების, რესურსების გამოყენებისა და ცხოვრების ხარისხთან დაკავშირებული შეშფოთებების გამო.
იურისტები აღნიშნავენ, რომ მაინინგის ეფექტების შესახებ საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებასთან ერთად, უფრო მეტმა მუნიციპალიტეტმა შეიძლება გაამკაცროს ზონირების წესები და გარემოსდაცვითი რეგულაციები. სამთო კომპანიებისთვის ეს შეიძლება ნიშნავდეს უფრო შორეულ ან ძლიერ ინდუსტრიალიზებულ რაიონებში გადასვლას — ან საზოგადოების უფრო ძლიერი ჩართულობის სტრატეგიების საჭიროებას.
ამჟამად, არკანზასის საქმე შეხსენებად რჩება, რომ კრიპტოვალუტის მოპოვებაში წარმატება მხოლოდ ჰეშრეიტითა და ენერგიის ხარჯებით არ განისაზღვრება — ის ასევე ამ ოპერაციების მასპინძელი თემების კეთილგანწყობის შენარჩუნებასაც გულისხმობს.